تحلیل سبک شناختی آثار داستانی ابراهیم گلستان

مفهوم سبک در ادبیات، شیوه ی خاصی است که هر شاعر یا نویسنده ای برای بیان مفاهیم و افکار خود برمی گزیند. سبک شناسی نیز علم بررسی شیوه های بیان هنری و ادبی به کار گرفته شده توسط ادباست. سبک شناسی، نقش مهمی در فهم و دریافت آثار ادبی دارد، به خصوص سبک شناسی نثر که کمتر به آن پرداخته شده است. ابراهیم گلستان، یکی از چهره های شاخص در میان نویسندگان صاحب سبک معاصر به شمار می رود که بیشترین آثار خود را در قالب داستان کوتاه، نوشته است. مهم ترین شاخصه ی سبکی آثار گلستان را زبان آهنگین داستان های وی تشکیل می دهد. غالب آثار نویسنده، دارای مضامین سیاسی- اجتماعی است که گاه به صورت واقع گرایانه و گاه به صورت نمادین، در قالب زبانی آهنگین و آرکائیک به رشته ی تحریر درآمده است. در این پایان نامه، تلاش شده تا به بازنمایی سبکی نثر گلستان با تکیه بر مجموعه آثار داستانی او در سه محور زبانی، ادبی و روایی پرداخته شود. در هر سه محور، توضیح و تحلیلی از شاخصه های سبکی همراه با شواهدی از داستان های وی آورده شده است. لازم به ذکر است که آثار گلستان از جهت زبانی و ادبی، از غنای بالایی برخوردار است، اما از آن جا که در سبک شناسی عناصر تکرارشونده مورد توجه قرار می گیرد؛ لذا تنها از صنایعی نام برده ایم که بسامد بالایی داشته اند.